Czułem się, jakbym ja i moja była były wyjątkiem od zasady, która wydaje się być zasadą w życiu i miłości gejów. Miałem 29 lat, on miał 22 lata. Natychmiastowe połączenie. Relacja rozwinęła się w coś tak wyjątkowego. Byliśmy dużo razem. Byliśmy taką prawdziwą parą. Nie było problemów z imprezowaniem, wyjściem i byciem rozwiązłym - wszystkie rzeczy, których obawiałem się w życiu gejowskim przez całe moje życie.

Mówił mi co sekundę każdego dnia, jak bardzo mnie kocha. Mieliśmy niesamowite życie seksualne i tyle romansu za każdym razem, gdy byliśmy razem … potem BAM, zupełnie niespodziewanie, zakończył to. Cóż, zgubiłem to, nie wiedziałem, co robić, byłem całkowicie niedowierzający od czerwca ubiegłego roku, straciłem przyjaciół i znalazłem się bardziej niż rozczarowany tym, co tam jest.

Komunikowaliśmy się z nim, wysyłał SMS-y tu i tam, wysyłałem mu e-maile … ale mnie nie widział. Powiedział, że to takie niezręczne i bolesne. Z tego, co słyszałem, był tam na randkach, piciu i robieniu tych wszystkich rzeczy, których nigdy nie robił, kiedy byli razem. Kilka tygodni później widziałem go w barze, a on po raz kolejny odrzucił mnie, mówiąc: „Myślałem o tym i nie muszę się z tobą przyjaźnić”. To było bardzo bolesne. Powiedziałem mu, że kroczy ścieżką w zachodnim Hollywood, która ostatecznie rozpadnie się wokół niego i że powinien wiedzieć, że zawsze będę facetem, który naprawdę go kocha.

Tęsknię za nim tak bardzo. Czy to prawda, że ​​wszyscy wrócą, czy też będę musiał cierpieć ten sam los, co tylu młodych facetów, wiedząc, że straciłem moją miłość, a on opuścił swoją rodzinę w świecie młodych barów podskakujących i bawiących się?