Kim są najlepsi golfiści z Down Under? Australia jest stosunkowo małym (pod względem liczby ludności) krajem, który wyprodukował wielu dobrych i przez cały czas świetnych profesjonalnych golfistów. Historia golfa obejmuje dziesiątki zwycięstw w PGA Tour oraz pomoc w najważniejszych mistrzostwach wygranych przez australijskich golfistów.

W tym rankingu rozważamy pytanie: „Kim jest 10 najlepszych męskich golfistów, którzy kiedykolwiek przybyli z Australii?” I oceniamy je od jednego do 10 (plus podrzucanie w kilku honorowych wzmiankach).

Peter Thomson

W ciągu ośmiu lat od 1951-58 Peter Thomson cztery razy wygrał British Open, dwa razy zajął drugie miejsce, a drugi raz zajął szóste miejsce. Dla pewności dodał piąty tytuł Open w 1965 r. Oraz dziewięć innych 10 najlepszych miejsc w turnieju.

Thomson rzadko grał w Stanach Zjednoczonych (co nie jest niczym niezwykłym dla międzynarodowych graczy swojej epoki), w tym głównych, ale miał czwarte miejsce na Masters i piąte na US Open. Wygrał także raz na PGA Tour w 1956 roku.

Jako starszy golfista miał jeden dominujący rok Champions Tour z dziewięcioma zwycięstwami w 1985 roku - jednym z najlepszych sezonów w historii tej trasy.

Thomson wygrał 26 razy na europejskim torze, który poprzedził utworzenie European Tour, i 34 razy w Australii i Nowej Zelandii.

Greg Norman

Greg Norman jest prawdopodobnie tak dobrze znany ze swoich strat - kombinacji dławików (takich jak Mistrzowie z 1996 r.) I zgniłego szczęścia (np. Mistrzów z 1987 r.) - że jego sukcesy są często pomijane. Ale jak powiedział kiedyś Tom Watson: „Wielu facetów, którzy nigdy się nie udławili, nigdy nie było w stanie tego zrobić”.

Norman często stawiał się na pozycji i czasami nie udało mu się wykonać pracy. Ale 20 razy wygrał na PGA Tour i dwukrotnie wygrał British Open. Był trzykrotnym zwycięzcą PGA Tour, trzykrotnie liderem punktacji i Graczem Roku w 1995 roku. W swojej karierze był uważany za najlepszego golfistę na świecie. Miał 30 10 najlepszych miejsc w głównych kierunkach.

Czy powinien wygrać więcej? Tak. Ale wygrał bardzo dużo, prawie 90 razy na całym świecie. Jest także jedynym golfistą na tej liście, który pozuje nago, co zrobił w 2018 r. (W wieku 63 lat!) Dla „wydania ciała” magazynu ESPN.

Adam Scott

Scott miał całkiem niezłą karierę - osiem zwycięstw w PGA Tour, w tym Mistrzostwa Graczy 2004 i zwycięstwo WGC - ale utknął na tych „najlepszych golfistach bez większych” list. Następnie wygrał Masters 2013.

Scott ma osiem innych zwycięstw w European Tour (poza Masters, a teraz dwa zwycięstwa WGC). A po tym, jak wygrał w ostatnich tygodniach w 2016 roku na Honda Classic i WGC Cadillac Championship, zdobył aż 13 całkowitych zwycięstw w USPGA Tour.

Scott wygrał także w Azji, Afryce Południowej i Australii. Jego wygrane w PGA Tour of Australasia obejmują Australian Open 2009 oraz Australian Masters 2012 i 2013. Przez cały czas swojej kariery regularnie grał w Pucharze Prezydentów, był na drugim miejscu w światowych rankingach, a na trzecim miejscu na liście pieniędzy USPGA.

David Graham

Graham miał reputację twardego gracza, który bierze udział w dużych turniejach. Ukończył w pierwszej dziesiątce głównych kierunków 16 razy, co obejmowało dwa zwycięstwa: PGA Championship 1979 i US Open 1981.

Na PGA w 1979 roku Graham strzelił 65 w ostatniej rundzie, aby wymusić dogrywkę, a następnie pokonał Bena Crenshawa serią dużych puttów w dodatkowych dołkach.

Graham wygrał osiem razy na USPGA, plus pięć razy na Champions Tour, a także wygrał w Europie, Australii, Ameryce Południowej, Afryce Południowej i Japonii.

Jason Day

Kiedy Jason Day wygrał 2016 WGC Dell Match Play Championship, było to jego drugie z rzędu zwycięstwo w PGA Tour. Tydzień wcześniej Day wygrał Arnold Palmer Invitational. Te dwa zwycięstwa na początku 2016 roku sprawiły, że Dzień miał dziewięć zwycięstw w PGA Tour.

Następnie wygrał Mistrzostwa Graczy 2016, a dwa zwycięstwa na początku 2018 roku podniosły jego wygraną w PGA Tour do 12.

Jednym z tych zwycięstw były Mistrzostwa PGA 2015, które Dzień wygrał z końcowym wynikiem 20-latka. W ten sposób stał się pierwszym golfistą, który ukończył kurs na poziomie 20 lub niższym.

Steve Elkington

Elkington prawdopodobnie nie osiągnął tyle, ile powinien na PGA Tour, jego kariera została kilkakrotnie utrudniona przez walki z obrażeniami i chorobami. Ale wygrał 10 razy, w tym w Championship Players 1991. I wielki: Mistrzostwa PGA 1995, w których Elkington pokonał Colina Montgomerie w fazie playoff.

Elkington był w kolejnej fazie play-off na dużej, ale przegrał w 2002 roku British Open z Erniem Elsem (Stuart Appleby i Thomas Levet również byli w fazie playoff). Miał sześć innych pięciu najlepszych miejsc w głównych kierunkach.

Bruce Crampton

Bruce Crampton był jednym z najlepszych golfistów na świecie w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych. Wygrał cztery razy na PGA Tour w 1973 roku i zdobył Pard Vardon Trophy za niską średnią punktacji w 1973 i 1975 roku.

Ale prawdopodobnie ma koszmary o Jacku Nicklausie. Crampton zajął drugie miejsce w czterech głównych kierunkach w tym okresie - Masters 1972 i US Open, PGA Championship 1973 i PGA Championship 1975. Kto go pokonał? Wszystkie cztery razy był wicemistrzem Nicklausa. Więc Crampton nigdy nie wygrał major, ale wygrał 14 tytułów PGA Tour, a także kolejne 20 na Champions Tour.

Kel Nagle

Słynny Arnold Palmer pomógł ożywić British Open, przekraczając staw, aby zagrać w Open 1960, w czasach, gdy większość amerykańskich gwiazd rzadko, jeśli w ogóle, grała w nią. Ale Palmer zajął drugie miejsce w tym roku do Kel Nagle.

Nagle miał 39 lat, ale grał w dur po raz czwarty. Do tej pory grał głównie w Australasian Tour (trasa, w której ostatecznie wygrał 61 razy). Najlepsze lata Nagle były już prawdopodobnie za nim.

Jednak Nagle był konkurencyjny przez całe 40 lat. Był wicemistrzem Palmer na Open 1961, a przegrał play-off dla Gary'ego Playera na US Open 1965. Ale wygrał także w latach 60. na French Open i Canadian Open, między innymi tytułami, a od 1960–66 ukończył w pierwszej piątce na British Open przez cały rok.

Jim Ferrier

Zanim Ferrier wygrał PGA Championship w 1947 r., Objął obywatelstwo Stanów Zjednoczonych. Ale urodził się w Manly w Nowej Południowej Walii i wygrał 10 razy podczas Australasian Tour w 1930 roku. Przeniósł się do Ameryki, aby spróbować USPGA Tour w latach 40. XX wieku i wygrywał tam turnieje od 1944 do 1961–18 zwycięstw, w tym jednego z głównych. Ferrier zajął drugie miejsce w trzech innych głównych kierunkach.

Geoff Ogilvy

Ogilvy nie wygrał wiele na PGA Tour i nie był aż tak konsekwentny. Ale wygrane przez niego turnieje były głównie imprezami imprezowymi. Z jego ośmiu zwycięstw w sezonie 2018 trzy były turniejami WGC, dwukrotnie wygrał otwieracz sezonu PGA Tour tylko dla zwycięzców, a potem jest tytuł US Open 2006. Dwukrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce na liście pieniędzy.

Czterech golfistów, którzy otrzymali wyróżnienia, to:

• Stuart Appleby, dziewięć zwycięstw w PGA Tour i runda 59.
• Graham Marsh, 20 zwycięstw w Japonii, 15 w Australasian Tour, 10 w European Tour, sześć w Champions Tour.
• Bruce Devlin, osiem zwycięstw w PGA Tour i 16 zwycięstw w Australii.
• Joe Kirkwood Senior, pierwszy australijski golfista, który wygrał wiele w USA, z 13 wygranymi w PGA Tour, głównie w latach dwudziestych.