Jak zrobić plecione linie hamulcowe

Istnieje kilka bardziej przydatnych modyfikacji w motocyklu niż zastąpienie przewodów hamulcowych plecionymi przewodami ze stali nierdzewnej. Dla mechanika domowego to zadanie jest stosunkowo proste - ale wszystkie prace muszą być później sprawdzone przez profesjonalistę, aby upewnić się, że maszyna jest naprawdę bezpieczna.

Plecione węże ze stali nierdzewnej stały się popularne w motocyklach w latach 70. i 80., szczególnie w japońskich superbohaterach tamtych czasów. Motocykle tamtych czasów były wyposażone w formowane gumowe przewody hamulcowe, które w większości przypadków jazdy ulicznej były idealnie odpowiednie.

Ulepszenia układu hamulcowego

Jednak wiele znakomitych samochodów wyścigowych ścigano się w różnych mistrzostwach na całym świecie, a jednym z pierwszych ulepszeń dla kierowców było dopasowanie ulepszonych komponentów do układów hamulcowych.

Korzystając z technologii dostępnej w przemyśle lotniczym, firmy zajmujące się rynkiem wtórnym motocykli zaczęły dostarczać zestawy do większości popularnych maszyn oraz zestawy do samodzielnego montażu dla mniej popularnych maszyn.

Dla rowerzysty węże ze stali nierdzewnej okazały się doskonałą modernizacją do standardowych układów hamulcowych OEM. Oprócz ochrony wrażliwych przewodów hamulcowych przed uszkodzeniem zewnętrznym, oplot ze stali nierdzewnej prawie wyeliminował pęcznienie przewodów hamulcowych (stan, w którym przewód hamulcowy pęcznieje pod ekstremalnym ciśnieniem, skutecznie zmniejszając ciśnienie na okładzinie lub szczęce).

Dla mechanika węże hamulcowe w oplocie ze stali nierdzewnej są łatwe do czyszczenia i mają znacznie dłuższą żywotność niż równoważny wąż gumowy. Wykonanie plecionej linii ze stali nierdzewnej wymaga niewielu narzędzi i jest stosunkowo prostą operacją.

Wymagane narzędzia:

• Klucze (do dokręcania złączek)
• Taśma
• Piła do metalu lub szlifierka z szybkim kołem tnącym (pneumatycznym)
• Wice
• Narzędzie do zaciskania węża
• Mały młotek (1/2 funta)
• Szczypce
• Aluminiowy pręt spawalniczy 1/8 ”lub 3 mm

Etap pierwszy: cięcie

Od dostawcy odcięty koniec często zostanie zmiażdżony (stan spowodowany użyciem nożyc do przycięcia węża na długość), dlatego koniec należy ponownie obciąć, stosując prawidłową procedurę.

Wąż w oplocie ze stali nierdzewnej powinien być szczelnie owinięty taśmą maskującą lub taśmą elektryczną w miejscu, w którym mechanik zamierza go przeciąć. Krótką długość aluminiowego pręta spawalniczego (około jednego cala) należy następnie wsunąć na końcu do cięcia. Wąż należy następnie przytrzymać w bloku zaciskowym (patrz szybka wskazówka) między szczękami imadła a kawałkiem drewna.

Za pomocą piły do ​​metalu lub pneumatycznej przecinarki kątowej przetnij wąż przez środek owiniętej taśmy (taśma zmniejszy ilość strzępienia się oplotu ze stali nierdzewnej) pod kątem prostym - blok tnący pomoże również poprowadzić nóż.

Po cięciu aluminiowy pręt można przedmuchać sprężonym powietrzem (zachowaj ostrożność, ponieważ pocisk będzie szybko poruszał się po wyjściu z węża).

Rozszerzanie oplotu ze stali nierdzewnej

Przy czystym cięciu końcówki węża pod kątem 90 stopni, pierwszą złączkę można dodać do linii. Proces zakładania złączki rozpoczyna się od zdjęcia taśmy, a następnie nasunięcia kołnierza zaciskowego na wąż (zapewniając prawidłową orientację). Z kołnierzem luźno założonym i zsuniętym w dół linii, wąż powinien ponownie znajdować się w bloku zaciskowym z wystającym wężem o długości około ½ ”(12 mm). Mechanik powinien teraz rozszerzyć oplot ze stali nierdzewnej, aby odsłonić wewnętrzną linię PTFE (specjalne narzędzie do rozszerzania jest dostępne u dostawców węży, takich jak Goodridge).

Mosiężna oliwka powinna być teraz umieszczona na wewnętrznej podszewce, uważając, aby nie uwięzić pod nią żadnych plecionek ze stali nierdzewnej (między PTFE a oliwką). Gdy oliwka jest na miejscu, mechanik powinien ostrożnie zaczepić ją o wewnętrzną linię PTFE, zapewniając dokładne dopasowanie.

Mocowanie łączników

W tym momencie łącznik końcowy można docisnąć do linii wewnętrznej. Złączka powinna być teraz trzymana w imadle (najlepiej miękkie szczęki), a kołnierz zaciskowy powinien być podniesiony ponad oplotem, na jego gwintach w złączce i dokręcony. (Uwaga: dobrą praktyką jest upewnienie się, że linka i łącznik są ustawione zgodnie z ich położeniem na motocyklu przed ostatecznym dokręceniem nakrętki zaciskowej).

Nowa złączka (wraz z linią zwijaną) powinna być teraz luźno przymocowana do motocykla i należy ustalić całkowitą długość. Bardzo ważne jest dokładne określenie tej długości, ponieważ po przecięciu linii nie ma cofania się (niektórzy mechanicy zaczynają od najdłuższej linii jako pierwszej, jeśli przecinają tę linię zbyt krótko, zawsze można jej użyć do jednej z krótszych linii).

Proces cięcia i montażu końcowego jest dokładnie taki sam jak pierwszy, jednak jeszcze ważniejsze jest zorientowanie złącza przed ostatecznym dokręceniem nakrętki zaciskowej - wyeliminuje to skręcenie węża ze stali nierdzewnej.

Po przygotowaniu linii ważne jest przedmuchanie przez nią powietrza (należy założyć okulary ochronne), a następnie zlecenie jej sprawdzenia ciśnienia przez specjalistę ds. Linii hydraulicznej, aby upewnić się, że złącza zostały prawidłowo zamocowane i nie wyciekają z nich płyny hamulcowe. Ta ostatnia faza jest bardzo ważna z oczywistych względów bezpieczeństwa.