Discus jest jednym z najstarszych sportów na świecie, datowanym na co najmniej VIII wiek pne. Discus był częścią pierwszych współczesnych igrzysk w 1896 roku. Był to także pierwszy turniej olimpijski kobiet, który rozpoczął się w 1928 roku, gdy Halina Konopacka stała się jedyną dyskoteką w Polsce miotacz ustanowił rekord świata podczas igrzysk olimpijskich. Chociaż zawody olimpijskie często okazały się ekscytujące, dysk jest jedynym sportem lekkoatletycznym, w którym rekord świata mężczyzn nigdy nie został ustanowiony podczas igrzysk olimpijskich. W pobliżu

Co to jest dysk olimpijski?

W tym przypadku miotacze obracają się, aby wygenerować prędkość, a następnie ciskają metalową płytkę w dół pola tak daleko, jak to możliwe. Sport ewoluował z technik polowania na rzucanie kamieniami, a ostatnio zainspirował frisbee. Dyskietka ma również własne dumne dziedzictwo, sięgające starożytnej greckiej olimpiady.

Siła, zwinność i równowaga wchodzą w grę, gdy rzucający dyskiem wykonuje obroty niezbędne do wygenerowania prędkości, mocy i, w konsekwencji, dalekiego rzutu. W przypadku nieolimpijskich zawodów dyskowych młodzi sportowcy rzucają lżejsze dyski. Ale poza tym zasady dotyczące dyskietek, podobnie jak w przypadku innych imprez rzucania, są dość jednolite, od najniższych poziomów do igrzysk olimpijskich.

Ekwipunek

Dysk męski waży 2 kilogramy i ma średnicę 22 centymetrów. Wersja dla kobiet waży 1 kilogram i ma średnicę 18 centymetrów.

Obszar rzucania

Dysk jest wyrzucany z koła o średnicy 2, 5 metra. Zawodnicy mogą dotykać wewnętrznej krawędzi obręczy koła, ale nie mogą dotykać górnej krawędzi obręczy podczas rzutu. Rzucający nie może dotknąć ziemi poza kołem rzucającym podczas próby, ani też nie może opuścić koła, dopóki dysk nie dotknie ziemi. Wszystkie rzuty dyskowe są wykonane z obudowy, aby zapewnić bezpieczeństwo osobom postronnym.

Konkurencja

Zawodnicy z dyskiem muszą osiągnąć dystans kwalifikacyjny do Olimpiady i zakwalifikować się do drużyny olimpijskiej swojego kraju. W dysk może wziąć udział maksymalnie trzech zawodników z jednego kraju. Runda kwalifikacyjna redukuje zawodników olimpijskich do 12 finału. Wyniki rund kwalifikacyjnych nie są przenoszone do finału.

Dwunastu zawodników kwalifikuje się do finałowego rzutu dyskiem olimpijskim. Jak we wszystkich zawodach rzucania, dwunastu finalistów ma po trzy próby, następnie ośmiu najlepszych zawodników otrzymuje jeszcze trzy próby. Najdłuższy rzut pojedynczy podczas finału wygrywa.

Olimpijskie medale i historia

Amerykańscy mężczyźni kiedyś zdominowali dysk, zdobywając 14 z pierwszych 19 złotych medali. Rekordy świata w dyskach były często ustanawiane przez Amerykanów poza Igrzyskami Olimpijskimi, w tym Al Oerter i Mac Wilkins. Ale przed złotym medalem Stephanie Brown Trafton w 2008 r. Stany Zjednoczone nie zdobyły medalu dyskowego - zarówno po stronie mężczyzn, jak i kobiet - od 1984 r.